بررسی تأثیرحلال های آلی برروی فعالیت و پایداری آنزیم پیرازین آمیداز و پایدارسازی آن توسط افزودنی ها

تحقیقات مشخص کرده که نه تنها آنزیم¬ها در حلالهای آلی ساختارشان را از دست نمی¬دهند، بلکه خواص وفعالیت¬های تازه¬ای پیدا می¬کنند که در محیط¬های آبی ازآنها دیده نمی-شود. پیرازین¬آمیداز نیز یک هیدرولاز است. این آنزیم واکنش تبدیل پیرازین¬آمید به پیرازینوئیک اسید را کاتالیز می¬کند. این امرباعث فعال شدن داروی پیرازین¬آمید می¬شود. دراین تحقیق فعالیت، پایداری و ساختار آنزیم پیرازین¬آمیداز در حلالهای آلی(متانول، اتانول، پروپانول، ایزوپروپانول، dmso و dmf ) مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس با استفاده از افزودنی¬ها (ساکاروز، سوربیتول و گلیسرول) آنزیم پیرازین¬آمیداز در مقابل حلال¬های آلی پایدار گردید. نتایج نشان می¬دهد که حلالهای آلی مورد استفاده باعث افت فعالیت آنزیم پیرازین¬آمیداز شدند. ا ز بین حلالهای استفاده شده متانول باعث افت بیشتر و ایزوپروپانول باعث افت کمتر فعالیت آنزیم پیرازین¬آمیداز شدند. بررسی¬های پایداری آنزیم پیرازین¬آمیداز نشان داد که حلالdmso باعث افزایش پایداری ، حلال dmf بدون تأثیر بر روی پایداری آنزیم و حلال¬های دیگر مورد استفاده باعث کاهش پایداری آنزیم پیرازین¬آمیداز شدند. به نحوی که کاهش پایداری در حضور متانول بیشترین مقدار بود. بررسی¬های ساختاری نشان داد که حلال dmsoباعث پایدار شدن ساختار آنزیم، حلال dmf بدون تأثیر بر روی ساختار و حلال¬های دیگر باعث کاهش ساختار آنزیم شدند که در این مورد نیز متانول بیشترین اثر تخریبی را بر روی ساختار آنزیم پیرازین¬آمیداز نشان داد. با بررسی اثر پایدارسازی افزودنیها¬ی ساکاروز، سوربیتول و گلیسرول دیده شد که این افزودنی¬ها بیشترین تأثیر پایدارسازی خود را بر روی متانول نشان می¬دهند که این امر می¬تواند به¬دلیل قطبی بو دن این حلال نسبت به سایر حلال¬های مورد استفاده باشد.